In Europa: Frankrijk
Door de toenemende spanningen met Amerika, staat mijn column de komende tijd in het teken van Europa. Het is slim om je internationale ambities nu vooral op het eigen continent te richten.
Vandaag deel 16: Frankrijk
Sommige landen en hun culturen worden pas begrijpelijk wanneer je ze vergelijkt met een ander land. Bijvoorbeeld dat Denemarken qua werkcultuur een soort Nederland is, en dat Noren op Zwitsers lijken. Maar andere landen zijn instituten op zichzelf. Dat is waarom ik zo’n vier maanden geleden deze Tour d’Europe begon met Duitsland. En dat is ook de reden dat ik nu eindig met Frankrijk. Van het ene Europese powerhouse, via zestien etappes, naar het andere.
Hoe vat je de volksaard en (werk)cultuur samen van een land als Frankrijk? Meer dan 60 miljoen inwoners. De uitvinders van de moderne politieke rechtstaat én moderne gastronomie. Mode, kunst en cultuur werden en worden gedomineerd door Franse makers. En niet te vergeten; samen met Duitsland zijn ze feitelijk de baas van de EU. Waar begin je om dit te duiden? Hoe simplificeer je dit zonder mensen te erg te beledigen? En wat moet jij weten om je ambitieuze internationale ambities waar te maken?
“Rare jongens, die Galliërs!”
Op veel vlakken is Frankrijk een typisch Zuid-Europees land. Zaken gaan op basis van vertrouwen. Dit bouw je langzaam op via meerdere lunches waar je goed gekleed dient te verschijnen. Zie hiervoor ook mijn columns over Italië, Spanje en Portugal. Ook in Frankrijk voer je de gesprekken in het Frans. Beleefd Frans. Soms vousvoyeren mensen nog terwijl ze elkaars voornamen gebruiken. “Mijnheer Sjoerd, wilt u wellicht nog een koffie?”
Frans exceptionalisme is een sterke emotie waar je rekening mee dient te houden. Dat is de overtuiging een absoluut buitengewoon land te zijn. Chauvinisme is niets voor niets een Frans woord. (Nederlanders hebben hier trouwens ook een handje van).
In een moderne wereld die steeds sterker gedomineerd wordt door Hollywood, goedkope massaproductie, en het snelle geld, blijft Frankrijk vasthouden aan haar eigen identiteit en processen. Als een dorpje van Asterix wat zich dapper verzet tegen de moderne overheersing, maar dan op het wereldtoneel. De Fransen blijven het liefst Frans, en wantrouwen alles wat uit het buitenland komt, en al helemaal als dat buitenland Amerika is! Dat gaat soms ver. Radiozenders zijn sinds de jaren 90 wettelijk verplicht minimaal 40% Franstalige muziek te draaien. Kinderen krijgen op school te horen dat Frankrijk het geografische, politieke en culturele middelpunt van Europa is. En communiceren in een andere taal dan Frans gaat vaak erg lastig.
Ga daarom rustig te werk, probeer niet heel Frankrijk in één klap te veroveren. Het land is zeer divers met sterke regionale verschillen. Deel het land in stukken en maak voor elk een plan. Lokale mensen aannemen kan een hele slimme zet zijn. Maar verdiep je zelf ook in die regio’s. In hun geschiedenis, cultuur en specialiteiten. Dit zijn sowieso altijd goede gespreksonderwerpen om tijdens een lunch het vertrouwen van je nieuwe zakenpartner mee te winnen. Vraag naar de lokale kaas/worst/wijn/natuurpark/architectonisch wonder of wat ze daar ook maar mogen hebben. Vraag een paar keer door en voedt het enthousiasme waarmee de antwoorden op je afgevuurd worden. Voor je het weet zijn jullie de beste maatjes en roep ook jij vol overtuiging: Vive la France!
Lees meer columns