In Europa: Zwitserland
Door de toenemende spanningen met Amerika, staat mijn column de komende tijd in het teken van Europa. Het is slim om je internationale ambities nu vooral op het eigen continent te richten.
Vandaag deel 10: Zwitserland.
In eerdere columns heb ik het al gehad over landen die, naar Nederlandse maatstaven, eigenlijk geen echte landen zijn. Het zijn samenwerkingen van autonome gebiedjes, die net doen alsof ze één land zijn. Zoals de Belgische gewesten, Duitse bondslanden, en de Verenigde Staten. Maar geen enkele spant hierin de kroon zoals de Confederatie Helvetica (vandaar de landcode CH), oftewel: Zwitserland!
Het sprookjesachtig mooie berglandje, met haar edelweiss, kaasfondue, en koekoeksklokken is de absolute koning wanneer het gaat om lokale autonomie. Dit is onderdeel van iets veel groters, namelijk de drang naar absolute neutraliteit. Dit fragment van de volksaard moet je goed begrijpen voordat je succesvol zaken kunt doen in Zwitserland.
“Een miniatuur versie van de EU”
Zwitserland is met 41000 km², even groot als Nederland. Er wonen ruim 8 miljoen mensen en het land bestaat uit 26 kantons (deelstaten), die ieder hun eigen grondwet, eigen regering, eigen belastingstelsels, eigen politiemachten, eigen sociale stelsels en zelfs eigen onderwijssystemen hebben! Ondertussen zijn die kantons weer verder onderverdeeld in 2121 gemeenten. Deze hebben ook allemaal weer hun eigen gekozen besturen met hun taken en verantwoordelijkheden.
Ter vergelijk; in Nederland hebben we onze 18 miljoen mensen ondergebracht in 12 provincies en 342 gemeenten. En we klagen dat er te veel bestuurlijke lagen zijn. De Zwitsers verklaren ons voor gek!
Officieel is er geen hoofdstad. De federale regering is weliswaar in Bern gevestigd, maar aangezien Zwitserland geen “land” is, maar een bond van federale staten, is er alleen een stad waar die bondsregering noodzakelijkerwijs gevestigd is.
Taal is ook zo iets, er zijn vier officiële talen; Duits, Frans, Italiaans en Romaans. Maar ze hebben allemaal een lokale variant en/of dialect. Het Zwitserduits is oprecht anders dan het standaard Hoogduits wat je vroeger op school kreeg. Ook hier slaat de lokale autonomie weer toe, want het Zwitserduits heeft geen officiële spellingsregels. Dat zou niet eerlijk zijn naar de verschillende dialecten in de verschillende dorpen en steden. Doorgaans schrijf je de woorden gewoon fonetisch op. Officiële communicatie gaat in Hoogduits en al het andere in Zwitserduits. De taal van het verstand en de taal van het hart.
Groot voordeel hiervan is dat Zwitsers, in tegenstelling tot de Duitsers en Oostenrijkers, veel makkelijker zaken doen in een andere taal. Met Engels kom je nog best een eind.
Eigenlijk is Zwitserland een soort EU in het klein. Een collectief van 27 lidstaten met elk hun eigen grondwetten, regeringen, belastingen, talen en eigenaardigheden. Maar die wel op allerlei manieren steeds meer gaan samenwerken en elkaar versterken.
Als jij succesvol wilt worden in Zwitserland moet je net als volksheld Willem Tell, met je zakelijke kruisboog uiterst precies en doelgericht te werk gaan. De EU verover je niet in één keer, Zwitserland ook niet. Dus navigeer door het complexe web heen, laat je niet gek maken, en schiet die appel van dat hoofd af!
Lees meer columns: