Stemmen horen III
De kippen moeten op stok. Sinds deze week is er weer een ophokplicht in Nederland. Hobbyboeren en andere houders mogen hun gevederde vrienden niet buiten laten rondscharrelen. Het is de gebruikelijke maatregel van de overheid wanneer er ergens in het land vogelgriep is geconstateerd. Rondvliegende trekvogels kunnen de ziekte verspreiden, en de industrie is als de dood dat in de megastallen ook vogelgriep uitbreekt. Dan kan het vlees niet meer verkocht worden. Voor de kippen zelf maakt het niet veel uit, dood gaan ze toch wel, maar nu krijgt de boer er geen geld voor.
Dit is zomaar even een voorbeeldje hoe onze Nederlandse economie afhankelijk is van internationale gebeurtenissen. Het zijn niet alleen vogels die hun invloed, van buiten de landsgrenzen, in ons land laten gelden. Vrijwel alle grote thema’s van dit moment zijn internationale gebeurtenissen. Klimaatverandering, hybride oorlogsvoering, inflatie, het opkomende fascisme, immigratie, social media en AI. Het zijn allemaal zaken waar wij hier in Nederland mee moeten dealen, maar die voor een groot deel buiten onze landsgrenzen veroorzaakt worden.
“Opnieuw leren polderen”
Het voordeel van een klein land is dat het veel buitenland heeft, aldus oud-minister van Buitenlandse Zaken, Joseph Luns. Voor de meeste van ons, mensen met internationale ambities, is dit goed nieuws. We hebben veel te kiezen en we kunnen in allerlei richtingen groeien. Heerlijk! Maar het betekent ook dat de invloed van al die buitenlanden steeds groter wordt.
Met de aankomende Tweede Kamerverkiezingen, kunnen we allemaal weer onze stem laten horen. Uit onderzoek blijkt dat veruit de meeste mensen behoefte hebben aan meer stabiliteit in de politiek. Want of je nu links of rechts bent, de klimaatverandering gaat ons allemaal raken. En als Russische of Amerikaanse pestkoppen, in het kader van de hybride oorlogsvoering, de Europese internetkabels kapottrekken, kunnen zowel progressieve als conservatieve mensen niet meer Whatsappen. Wat ik probeer te zeggen is dat de echte grote problemen zich niets aantrekken van onze lokale politieke lijnen. Waar behoefte aan is, zijn politici die over de grenzen heen durven te kijken. Die moeilijke besluiten durven te nemen, en die vooral veel en uitvoerig met elkaar samenwerken.
Het goede nieuws is, dat wij Nederlanders hier historisch gezien erg goed in zijn. Het water is namelijk al eeuwenlang ook zo’n uitdaging. Het maakt niet zo heel veel uit tot welke politieke stroming je behoort. Als de dijken doorbreken, verdrinken we allemaal op dezelfde manier. Daarom werken we samen om het water te temmen. Dit heeft ons kleine landje groot gemaakt.
We moeten weer opnieuw leren polderen. Dit is niet spannend en sexy. Het is zelfs ronduit saai. Maar het is wel wat het beste werkt. Dit is nu zo’n uitzondering waar uit het verleden behaalde resultaten wél garanties voor de toekomst bieden.
Dus laten we ons niet als kippen terugtrekken op onze stok, en ons afsluiten van de rest van de wereld. Laten we onze vleugels uitslaan en de samenwerking opzoeken.
Beeld: kippen in de stal. Foto: Volkskrant (okt 2017)