In Europa: het VK


Door de toenemende spanningen met Amerika, staat mijn column de komende tijd in het teken van Europa. Het is slim om je internationale ambities nu vooral op het eigen continent te richten.
Vandaag deel 7: het Verenigd Koninkrijk.


Na Scandinavië is het tijd voor die andere verwarrende landencluster; het Verenigd Koninkrijk. Het VK.
The UK? Brittannië? Engeland? Wacht, wat is het eigenlijk?

Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, is een samenwerkingsverband tussen het grote eiland Groot-Brittannië (dat eiland waar elke Nederlander aan denkt als ze ‘Engeland’ horen) en het noordelijke deel van het kleinere eiland Ierland. Dat grote eiland is onderverdeeld in drie landen: Engeland, Wales en Schotland. Elk land heeft eigen vrijheden, rechten, en plichten. Met elkaar vormen ze het VK*.
Een Schot is dus géén Engelsman! Maak die fout niet!
O, en die beroemde vlag die je overal ziet, the Union Jack 🇬🇧, is van het VK. Niet van Engeland.


Het is en blijft een eiland

Het economische en culturele fundament van de Europese eenwording, is in de jaren 50 door de Fransen, Duitsers, Italianen en de Benelux gestort. Deelname van het VK, werd door Frankrijk (lees: door Charles de Gaulle) tweemaal geblokkeerd. Pas in 1973 traden ze toe tot de EEG. 
Smeuïg detail is dat nog geen twee jaar later, de Britse maatschappij al verdeeld was over het lidmaatschap. Er kwam een referendum! Voorstanders benadrukten de economische zegeningen, tegenstanders benadrukte het soevereiniteitsverlies. In de eerste opiniepeilingen gaf twee derde aan tegen te stemmen, maar dankzij een uitgebreide voorlichtingscampagne stemde uiteindelijk twee derde alsnog voor het Britse lidmaatschap.

Klinkt bekend, toch?

Als je de Britse volksaard wilt doorgronden hoef je niet verder dan Brexit te kijken. Het VK is en blijft een eiland dat niet alleen geografisch, maar ook economisch en cultureel afstand wil bewaren van het vasteland. Als je ze dwingt om te kiezen, zullen Britten overwegend toegeven dat ze meer met de VS hebben dan met Europa.

Andersom is die liefde groter. Nederlanders zijn vaker positief over het VK. De historische link gaat diep. Stadhouder Willem III (1650-1702), was ook King William III of England. En ondanks vele oorlogen, is er na al die eeuwen een bijzondere band tussen onze beide landen.

Menig Nederlandse ondernemer droomt van uitbreiding naar Engeland! Maar men overschat de eigen kennis en kunde enorm. Op school krijgen we allemaal Engelse les, we kijken naar de BBC (zonder ondertitels!), en een weekendje Londen is snel geregeld. Maar zakelijk botst de Britse beleefdheid en de Hollandse directheid nogal. In de toekomst zal ik hier een complete column aan wijden, maar het belangrijkste woord dat je moet kennen is: “interesting”. Zelden bedoelt een Brit dat jouw zakelijk pitch interessant was, maar dat ze je gehoord hebben. Hier gaat het voor veel ambitieus ondernemers al fout.

Niet reageren op jouw e-mails voor vervolgafspraken (ze vonden je pitch toch interessant?), is hun beleefde vorm van afwijzen. Een directe ‘nee’ die wij in Nederland geven, vindt men veel te bot.
Ghosting is beleefder dan een directe afwijzing.

Dit kan erg vermoeiend zijn. Maar laat je hierdoor niet uit het veld slaan.
Keep calm and carry on!


* Het VK zit met vele kleine autonome gebieden veel complexer in elkaar. Deze laat ik buiten beschouwing. Dit is een column, geen boek.

Lees meer columns:

Vorige
Vorige

In Europa: Ierland

Volgende
Volgende

Grenzeloos Europa