Grenzeloos Europa
Tijd voor een bekentenis: ik ben een groot EU fan!
Dit is op zichzelf geen controversiële mening. Maar vooral op 9 mei, Europadag, mag dit best hardop uitgesproken worden! Vandaag is namelijk de dag waarop we in Europa vieren dat we samenwerken, elkaars grenzen en soevereiniteit erkennen, en in vrede leven. Althans, dat is de bedoeling. Kleine kans dat thuis de EU-vlag vrolijk aan de gevel wappert, en dat er een festival in de stad is.
Het is jammer dat 9 mei geen officiële feestdag is, want hoe verschillend de Europese landen nu en vroeger met elkaar omgingen is revolutionair. Waar de vorsten van weleer persoonlijk door onze Lieve-Heer op aarde waren gezet, en met hun militaire macht de regels bepaalde, gaat het tegenwoordig via de diplomatieke weg. Juist nu er weer machthebbers met deze middeleeuwse mentaliteit aan de poorten rammelen, moeten we sterk in onze EU-schoenen blijven staan.
Een van de pilaren van de EU is de open markt. Dit was echter geen zuiver politiek besluit, maar een lobby uit het bedrijfsleven. Ons eigen Philips speelde een grote rol.
“Zonder Eindhoven geen open markt?”
Tijdens de wederopbouw was het algehele sentiment: ‘dit nooit meer’. Het is dankzij het onvermoeibare harde werk van Franse en Duitse topambtenaren geweest, dat er op 9 mei 1950 een verklaring tot samenwerking werd afgelegd. Dit leidde tot de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS), wat na veel meanderen is uitgegroeid tot de huidige EU. De Benelux speelde vanaf het begin een aanjagende en ondersteunende rol.
Doordat Nederland dus al vanaf het begin betrokken was bij de Europese eenwording, vond menig landgenoot haar/zijn weg naar de macht om daar invloed uit te oefenen. Een van de meest toonaangevende mensen achter de schermen was de Philips-topman, Wisse Dekker.
In de jaren 60 en 70 kwamen de Aziatische lagelonenlanden op, terwijl de Nederlandse (en Europese) industrieën verzwakten. In plaats van protectionisme en hoge importtarieven, werd er vanuit het bedrijfsleven gelobbyd voor aanjagen van innovatie en een grotere afzetmarkt. “Wat nu als de Europese binnengrenzen zouden verdwijnen?” In de Europese Ronde Tafel van Industriëlen, die in 1983 een verdieping van de interne markt bepleitte, speelde Wisse Dekker een prominente rol. In 1987 besloten de regeringsleiders van de Europese Economische Gemeenschap, daadwerkelijk dit pad op te gaan. Op 1 januari 1994 was het zover; de binnengrenzen van de toenmalige lidstaten verdwenen.
Het succes valt niet te onderschatten. Vrijwel elk Europees land wil toegang en aansluiting. Het VK heeft door Brexit hardhandig geleerd wat verwijdering betekent. Canada zoekt steeds meer toenadering en er wordt al gegrapt dat ze best bij de EU mogen.
Kortom: een grenzeloos Europa, voor al jouw grenzeloze ambities, met een vleugje nationale trots.
Fijne 9 mei!